BBBBBRRRRRRRRrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
Já ég hristist og skelf í háværu BBBBBBBBRRRRRRRRRRRRrrrrrrrrrr-i. Ástæðan? Jú það er verið að brjóta upp þvottahúsgólfið hjá mér, og ég er ekki frá því að ég sé að fá nettan höfuðverk í kaupbæti. Sveinninn og Unnsteinninn fara hamförum hér á neðri hæðinni annar með haka hinn með loftbor að vopni því ekki dugir minna við 
þvottahúsgólfið ógurlega sem er búið að margsteypa yfir í gegnum áratugina. Skal svo komið fyrir nýju klóakfrárennsli og tengibrunni fyrir utan og þá get ég hent nefklemmunni minni sem þarf að setja upp í vissum vindáttum vegna megnar klóakstybbu. Það styttist óðum í íbúðahæfa neðri hæð (og húsfreyjan stígur litla sigurdansinn sinn (sem er orðin næsta hálfur í tign og þokka vegna mikils missis af tígulegu rassgatinu og föngulegri margskiptu magavömbinni))
Heimsókn Danskra kvenna gekk bara bærilega. Lítið var sofið og enn minna drukkið af rauðvíni (því miður þá þarf gædin víst að vera nokkuð heill í hausnum og getur því ekki leyft sér taumlausa gleði (má víst ekki við því að deyfa þessar tvær heilasellur sem eru eftir (þá lömuðu og fötluðu)))en allt fór vel fram og þær stigu af landi brott mjög ánægðar. Ég tók hlutverk mitt sem alhliða umsjónarmanns mjög alvarlega meira segja svo að ég spilaði á gítarinn undir fjöldasöng (þið sem þekkið mig vitið að það geri ég ALDREI (hef aðeins einu sinni látið plata mig útí það og það gekk vægast sagt herfilega))en mín var svell köld að þessu sinni og tók Árna Jonsenin á það og söng bara hærra ef gripið var flatt eða vitlaust. Má kannski segja frá því að þegar gripið var í gítarinn þá voru allir búnir að drekka svo mikið ákavíti, rauðvín og gammeldansk að engum skipti það máli hvernig undirleikurinn var.
Ég hef svo varla stoppað síðan ég kom heim á síðasta laugardag því á sunnudagsmorguninn brunuðum við fjölskyldan upp í Brekku þar sem var réttað (kl. 11 en ekki klukkan 2 !!! HAHAHA) En við hjónin vorum skilamenn fyrir Svignaskarðsrétt og mættum því vel útbúin með stórkerru Sveinsins sem tekur alveg um 18 lömb!!! Við vorum ekkert stressuð því við vissum að hausafjöldi síðustu ára fór á bilinu 20 til 40. Svo fórum við að draga eða eiginlega þurftum við ekkert að draga því mest allt féð í réttinni var fé sem við áttum að taka. S.s. hausafjöldin var núna 140!! Samt var búið að keyra á bíl annað eins daginn áður upp í Skarð. Við vorum ansi sjokkeruð og sáum að við yrðum næstu daga að koma þessu uppeftir þannig Sveinninn hringdi í nágrannahróið sem á þennan fína fjárvagn og spurði hvort væri hægt að fá hann í láni. Jú jú á ég ekki bara að koma með hann, er með hann aftan í hvort sem er?? S.s. deginum bjargað granninn kom og keyrði á móti okkur 2 ferðir en við fórum 4. Þetta tók næstum allan daginn og rigndi svo brjálæðislega að ekki var ofsagt að maður var
orðin ansi kaldur og hrakin undir það síðasta. Þá var nú gott að koma heim að Borgum og fá rjúkandi molasopa í funheitu eldhúsi hjá þeim gömlu. Og ekki skemmdi það að Birnan sjálf skellti í vöfflur og flödeskum með.
Mánudagur var svo réttardagur í Skarði og sem fyrr stóðum við Gufur vaktina í kofanum með rjúkandi á könnunni. Ég hafði skellt í skonsur og hafði hún Sigrún reddað áleggi og öllu hinu. Eva bakaði fjöll af sætabrauði og Anna smurði brauðið. Þar sem hinar skvísurnar eru náttúrulega stórbændur sem keyra á fjall (annað með okkur kotungana sem finnst ekki taka því að fara með þessa örfáu skjátur okkar út fyrir túnbleðilinn) þá stóð ég inní kofa en þær drógu sitt fé. Reyndar þegar mest var þá komu þær einsog englar og redduðu mér alveg. Fór allt friðsamlega fram og var talið að væri um 500 fleiri rollur en vanalega því heimtur væru góðar. Mánudagskvöld var svo smalað hér í Miðbænum og tekið inn í slagviðri. Drógu svo Ólinn og Sveinninn féð í sundur..
Því á þriðjudagsmorguninn kom Árni B. til að stiga lömbin. Það er skemmst frá því að segja að lambamatið hefur komið mun betur út áður og greinilegt að sumarbeitin þurfi einhverjar skoðunar við. Svo höfum við nú ákveðið hjónin að keyra á fjall næsta sumar veturgamalt en halda fullorðna fénu hér heima áfram.
Pallinn var orðin vekur á mánudagskvöld og var því heima mest alla vikuna. Af þeim sökum fór ég heldur seint í fjós á miðvikudag sem er ekki frásögufærandi nema hvað þegar ég kem í fjós þá er beljan komin af stað. Ég staldra því við og sé það er nú svolítið enn í hana svo ég skokka heim og hinkra í 40 mínútur. Binninn hleypur þá út fyrir mig og er þá komin kálfur. Svartur, stæðilegur og stór boli. Hefur hann hlotið nafnið Binni í höfuðið á "fóstra" sínum. Verður nú samt að viðurkennast að kálfurinn Binni er nokkuð tregur og hefur því gengið brösuglega að fá hann til að sjúga móður sína. En vonandi kemur það nú fljótlega.
Tengdapabbi afmæli í dag og er hann orðin 59 ára blessaður og finnst tengdamömmu
hann bera aldurinn vel (sagt með skólastelpuflissi (þ.e hún flissar)) Okkur hinum finnst hann ekkert eldast þótt svo styttist óðum í sjötugsaldurinn.
Þannig að þið sjáið að það er ævinlega nóg að gera á Ferjubakka.
Ekki samt fleira af Ferjubakkaævintýrum í bili svo..
Lifið heil
P.s. Margrét systir gerði mig húkt á Fésbókinni svo ef þið eruð með svoleiðis getiði "addað" mér ....
þvottahúsgólfið ógurlega sem er búið að margsteypa yfir í gegnum áratugina. Skal svo komið fyrir nýju klóakfrárennsli og tengibrunni fyrir utan og þá get ég hent nefklemmunni minni sem þarf að setja upp í vissum vindáttum vegna megnar klóakstybbu. Það styttist óðum í íbúðahæfa neðri hæð (og húsfreyjan stígur litla sigurdansinn sinn (sem er orðin næsta hálfur í tign og þokka vegna mikils missis af tígulegu rassgatinu og föngulegri margskiptu magavömbinni))Heimsókn Danskra kvenna gekk bara bærilega. Lítið var sofið og enn minna drukkið af rauðvíni (því miður þá þarf gædin víst að vera nokkuð heill í hausnum og getur því ekki leyft sér taumlausa gleði (má víst ekki við því að deyfa þessar tvær heilasellur sem eru eftir (þá lömuðu og fötluðu)))en allt fór vel fram og þær stigu af landi brott mjög ánægðar. Ég tók hlutverk mitt sem alhliða umsjónarmanns mjög alvarlega meira segja svo að ég spilaði á gítarinn undir fjöldasöng (þið sem þekkið mig vitið að það geri ég ALDREI (hef aðeins einu sinni látið plata mig útí það og það gekk vægast sagt herfilega))en mín var svell köld að þessu sinni og tók Árna Jonsenin á það og söng bara hærra ef gripið var flatt eða vitlaust. Má kannski segja frá því að þegar gripið var í gítarinn þá voru allir búnir að drekka svo mikið ákavíti, rauðvín og gammeldansk að engum skipti það máli hvernig undirleikurinn var.
Ég hef svo varla stoppað síðan ég kom heim á síðasta laugardag því á sunnudagsmorguninn brunuðum við fjölskyldan upp í Brekku þar sem var réttað (kl. 11 en ekki klukkan 2 !!! HAHAHA) En við hjónin vorum skilamenn fyrir Svignaskarðsrétt og mættum því vel útbúin með stórkerru Sveinsins sem tekur alveg um 18 lömb!!! Við vorum ekkert stressuð því við vissum að hausafjöldi síðustu ára fór á bilinu 20 til 40. Svo fórum við að draga eða eiginlega þurftum við ekkert að draga því mest allt féð í réttinni var fé sem við áttum að taka. S.s. hausafjöldin var núna 140!! Samt var búið að keyra á bíl annað eins daginn áður upp í Skarð. Við vorum ansi sjokkeruð og sáum að við yrðum næstu daga að koma þessu uppeftir þannig Sveinninn hringdi í nágrannahróið sem á þennan fína fjárvagn og spurði hvort væri hægt að fá hann í láni. Jú jú á ég ekki bara að koma með hann, er með hann aftan í hvort sem er?? S.s. deginum bjargað granninn kom og keyrði á móti okkur 2 ferðir en við fórum 4. Þetta tók næstum allan daginn og rigndi svo brjálæðislega að ekki var ofsagt að maður var
orðin ansi kaldur og hrakin undir það síðasta. Þá var nú gott að koma heim að Borgum og fá rjúkandi molasopa í funheitu eldhúsi hjá þeim gömlu. Og ekki skemmdi það að Birnan sjálf skellti í vöfflur og flödeskum með.Mánudagur var svo réttardagur í Skarði og sem fyrr stóðum við Gufur vaktina í kofanum með rjúkandi á könnunni. Ég hafði skellt í skonsur og hafði hún Sigrún reddað áleggi og öllu hinu. Eva bakaði fjöll af sætabrauði og Anna smurði brauðið. Þar sem hinar skvísurnar eru náttúrulega stórbændur sem keyra á fjall (annað með okkur kotungana sem finnst ekki taka því að fara með þessa örfáu skjátur okkar út fyrir túnbleðilinn) þá stóð ég inní kofa en þær drógu sitt fé. Reyndar þegar mest var þá komu þær einsog englar og redduðu mér alveg. Fór allt friðsamlega fram og var talið að væri um 500 fleiri rollur en vanalega því heimtur væru góðar. Mánudagskvöld var svo smalað hér í Miðbænum og tekið inn í slagviðri. Drógu svo Ólinn og Sveinninn féð í sundur..
Því á þriðjudagsmorguninn kom Árni B. til að stiga lömbin. Það er skemmst frá því að segja að lambamatið hefur komið mun betur út áður og greinilegt að sumarbeitin þurfi einhverjar skoðunar við. Svo höfum við nú ákveðið hjónin að keyra á fjall næsta sumar veturgamalt en halda fullorðna fénu hér heima áfram.
Pallinn var orðin vekur á mánudagskvöld og var því heima mest alla vikuna. Af þeim sökum fór ég heldur seint í fjós á miðvikudag sem er ekki frásögufærandi nema hvað þegar ég kem í fjós þá er beljan komin af stað. Ég staldra því við og sé það er nú svolítið enn í hana svo ég skokka heim og hinkra í 40 mínútur. Binninn hleypur þá út fyrir mig og er þá komin kálfur. Svartur, stæðilegur og stór boli. Hefur hann hlotið nafnið Binni í höfuðið á "fóstra" sínum. Verður nú samt að viðurkennast að kálfurinn Binni er nokkuð tregur og hefur því gengið brösuglega að fá hann til að sjúga móður sína. En vonandi kemur það nú fljótlega.
Tengdapabbi afmæli í dag og er hann orðin 59 ára blessaður og finnst tengdamömmu
hann bera aldurinn vel (sagt með skólastelpuflissi (þ.e hún flissar)) Okkur hinum finnst hann ekkert eldast þótt svo styttist óðum í sjötugsaldurinn.Þannig að þið sjáið að það er ævinlega nóg að gera á Ferjubakka.
Ekki samt fleira af Ferjubakkaævintýrum í bili svo..
Lifið heil
P.s. Margrét systir gerði mig húkt á Fésbókinni svo ef þið eruð með svoleiðis getiði "addað" mér ....
