Ding, dong the witch is dead.
Margt sem fer í taugarnar á mér þessa dagana. Ýmsir kækir, gjörðir og hvernig fólk talar sem er að pirra mig. Svo pirrar það mig líka hvað fólk nennir endalaust að vera í stríði, og hvað Bandaríkjamenn eru miklir fávitar og hvað Bush er heimskur, Davíð feitur og Halldór gjörsamlega steinrunnin slepja sem allt étur eftir Bush. Ég skammaðist mín um daginn fyrir að vera Íslendingur. Aldrei í mínu lífi hefur slíkt hent mig, það var eftir að Halldór kynnti utanríkisstefnuna sína. Hún var bara bergmál frá Bandaríkjamönnum sem hefur borist með óhagstæðum vindum og straumum hér upp á strendur þessa litla lands. Ég bara trúði ekki mínum eigin eyrum, Ísland styddi þessa dómadags vitleysu. Af hverju hafa vorir stjórnmálaleiðtogar ekki nógu mikið bein í nefinu til að rísa upp og segja við styðjum ekki stríð alveg sama frá hverjum það er komið. Við viljum ekki leggjast niður á þetta sama lága plan og Bandaríkjamenn, við erum betri!
Það rignir en mér líður samt vel, óvenju glöð eitthvað þó svo votti fyrir vor-pirringi ennþá. Mikið farin að spá í andlegu hlutina aftur, enda tími til kominn var að verða vitlaus á þessu veraldlega kjaftæði. Mikið hvað það hentar mér ekki að taka þátt í þessu samfélagi sem ég er þó hluti af. Mig dreymir um að búa einhverstaðar upp í afdölum með minn kall og krakka og elda af hlóðum og lifa á landsins gæðum. Sitja í grasigróni brekku um sumar og hlusta á náttúruna. Gleypa þetta í sig með öllum skilningravitum. Ég þarf eitthvað svona, það versta er að ég þarf fólk líka. Mér finnst ágætt þegar fólk kemur í heimsókn því mér finnst svo gaman að vera gestgjafinn, mér finnst gaman að elda og þjónusta fólk, en mér finnst líka gaman að fá eitthvað af þeirri þjónustu til baka og vera boðin líka til annars fólks. Það mætti eiginlega segja að ég sé klofinn persónuleiki og það er sko ekkert grín að ná jafnvægi á milli þessa persónuleika minna. Ég samt þrífst ekki ef ég fæ ekki að hlaða batteríið mitt og það geri ég með því að leita í andlegu hlutina. Heila mig og aðra og bið bæna, íhuga og hugleiði og les annað fólk. Tala við leiðbeinendur mína og tengi mig inn á önnur svið, aðrar tíðir. Ég svíf á braut.
Lifið heil.
Margt sem fer í taugarnar á mér þessa dagana. Ýmsir kækir, gjörðir og hvernig fólk talar sem er að pirra mig. Svo pirrar það mig líka hvað fólk nennir endalaust að vera í stríði, og hvað Bandaríkjamenn eru miklir fávitar og hvað Bush er heimskur, Davíð feitur og Halldór gjörsamlega steinrunnin slepja sem allt étur eftir Bush. Ég skammaðist mín um daginn fyrir að vera Íslendingur. Aldrei í mínu lífi hefur slíkt hent mig, það var eftir að Halldór kynnti utanríkisstefnuna sína. Hún var bara bergmál frá Bandaríkjamönnum sem hefur borist með óhagstæðum vindum og straumum hér upp á strendur þessa litla lands. Ég bara trúði ekki mínum eigin eyrum, Ísland styddi þessa dómadags vitleysu. Af hverju hafa vorir stjórnmálaleiðtogar ekki nógu mikið bein í nefinu til að rísa upp og segja við styðjum ekki stríð alveg sama frá hverjum það er komið. Við viljum ekki leggjast niður á þetta sama lága plan og Bandaríkjamenn, við erum betri!
Það rignir en mér líður samt vel, óvenju glöð eitthvað þó svo votti fyrir vor-pirringi ennþá. Mikið farin að spá í andlegu hlutina aftur, enda tími til kominn var að verða vitlaus á þessu veraldlega kjaftæði. Mikið hvað það hentar mér ekki að taka þátt í þessu samfélagi sem ég er þó hluti af. Mig dreymir um að búa einhverstaðar upp í afdölum með minn kall og krakka og elda af hlóðum og lifa á landsins gæðum. Sitja í grasigróni brekku um sumar og hlusta á náttúruna. Gleypa þetta í sig með öllum skilningravitum. Ég þarf eitthvað svona, það versta er að ég þarf fólk líka. Mér finnst ágætt þegar fólk kemur í heimsókn því mér finnst svo gaman að vera gestgjafinn, mér finnst gaman að elda og þjónusta fólk, en mér finnst líka gaman að fá eitthvað af þeirri þjónustu til baka og vera boðin líka til annars fólks. Það mætti eiginlega segja að ég sé klofinn persónuleiki og það er sko ekkert grín að ná jafnvægi á milli þessa persónuleika minna. Ég samt þrífst ekki ef ég fæ ekki að hlaða batteríið mitt og það geri ég með því að leita í andlegu hlutina. Heila mig og aðra og bið bæna, íhuga og hugleiði og les annað fólk. Tala við leiðbeinendur mína og tengi mig inn á önnur svið, aðrar tíðir. Ég svíf á braut.
Lifið heil.